Film, który jest warty naszej uwagi!

asia*

Właśnie...hehe...nie jest jakiś super przystojniak,a jednak coś w nim jest Mr. Green

Słodki i uroczy ^^
Jak on na serio się zwie?;>

Właśnie buszuje po allegro w celu zakupienia takowego filmu xD
DD1 już mam Mr. Green

Misty

DD1 i DD2 i mogę tydzień nie wychodzić z pokoju chyba że po chusteczki, to są poprostu boskie wyciskacze łez. Do tego jeszcze Breaveheart i Zakochany Szekspir. Poprostu potok łez. O Titanicu już nie wspomnę Smile

madzia[mirror] · Wysłany: Pią 18:35, 02 Mar 2007 Temat postu:

Ostatnio miałam okazję obejrzeć parę filmów gdyż nie miałam siły na nic innego jak leżeć w łóżku z pilotami w rękach xD
Tak więc:

Film fajny. Wciągnął mnie i na prawdę mi się podobał - za bardzo nie przepadam za romansidłami ale to akurat było super Smile

Godne obejrzenia. Historia miłości dwojga ludzi... Nie chcę opisywać żeby czegoś nie przekręcić i żeby nie opowiedzieć za dużo Wink

Wszystko świetnie a do tego film produkcji nie ang. tylko francuskiej, co dodaje uroku filmowi Smile

****************

Następnym filmem, który obejrzalam to HOLIDAY. Ten również bardzo przypadł mi do gustu. W skrócie można powiedzieć, że to opowieść dwóch kobiet z dwóch różnych miejsc na kuli ziemskiej, które mając dość życia (m.in przez OKRUTNYCH mężczyzn... ) chcą chwilę odpocząć i w ten sposób zamieniają się mieszkaniami. Wspaniała fabuła, do tego świetna obsada! Polecam Smile

****************

Hm. Niby film dla dzieci ale strasznie naładowany pozytywną energią Smile

Spodobał mi się, lecz historia, która tam się toczy jest niczym wzięta z "Książe i Żebraka". Co tu dużo mówić? POLECAM Very Happy

****************

Kolejnym filmem, którego skończyłam oglądać dosłownie 30 min. temu był "Kraina Traw". Film uznawany jako dramat bądź fantasy. Dla mnie był pełen dziwnych sytuacji i niewyobrażalnych rzeczy. Ogólnie film mnie nie zaciekawił fabułą, bo prawie w ogóle jej tam nie było. Film opowiada o bardzo wybujałej wyobraźni małej dziewczynki, która spłodzona przez parę narkomanów po ich śmierci zdana jest na siebie i swoją wyobraźnię noi jak potem się okaże (...) . Po okładce spodziewalam się czegoś ciekawszego, z dreszczykiem emocji - jednak tego nie było. Oceniam film na -4 (w skali 1-6).
~~~~~~
Noi to by było narazie na tyle, jednak zamierzam obejrzeć w ten weekend jeszcze kilka filmów Smile

I$ioolka;) · Wysłany: Pią 20:59, 30 Mar 2007 Temat postu:

tydzień temu byłam z klasą na "Eragonie" i - film pierwsza klasa Exclamation

paluszki lizać Razz

Samantha0808 · Wysłany: Sob 18:19, 31 Mar 2007 Temat postu:

ej ja właśnie od kogos musze sobie załatwić ten film bo ksiązke czytałam już a film mam zamiar ogladnąc
a ogladałyście "Apartament" na tym filmie pierwszy raz się popłakałam

anusiaaa · Wysłany: Sob 18:25, 31 Mar 2007 Temat postu:

Ja widziałam,ale mnie jakos nie wzruszył?
A w którym momencie płakałas,bo może ja juz sama nie pamiętam ;P.

Samantha0808 · Wysłany: Sob 18:36, 31 Mar 2007 Temat postu:

jak ona była na lotnisku i on ja znalazł i wtedy sie popłakałam ale to wogóle cud że się popłakałam bo ja nigdy nie płacze jak byłam w kinie na papiezu wszyscy płakali tylko nie ja mnie ten film wogóle nie wzruszył

anusiaaa · Wysłany: Sob 20:50, 31 Mar 2007 Temat postu:

A to juz kojarzę :d.
Ja na papieżu beczałam jak głupia.
W ogóle się często wzruszam na filmach.

Samantha0808 · Wysłany: Sob 21:05, 31 Mar 2007 Temat postu:

ja własnie nigdy się nie wzruszam wszuscy mi tylko mówią że mam serce z kamienia a to nie prawda

Grzanka · Wysłany: Sob 22:35, 31 Mar 2007 Temat postu:

Ja ostatnio oglądałam "4 piętro". Jej... daje na psychikę.

Grupa piętnastolatków dzieli specyficzne "podwórko"; są pacjentami oddziału chirurgii urazowej. Dzięki pozytywnemu nastawieniu do świata i wewnętrznej radości Miguel Ángel (Juan Jose Ballesta), Izan (Luis Angel Priego), Dani (Gorka Moreno) i Jorge (Alejandro Zafra) mogą wyzwać swoje przeznaczenie i stawić mu czoła. Nie poddają się, dzięki czemu ich pobyt w szpitalu staje się całkiem znośny.
W tym mikrokosmosie rządzącym się prawami ustalanymi przez kobiety i mężczyzn w białych fartuchach, życie toczy się dalej, swoim rytmem. Przyjmuje się niskosodowe diety, trzeba zaznajomić się z nowymi pacjentami, pożartować z pielęgniarek, udać się na nocny wypad po szpitalnych korytarzach, zagrać w kosza czy powalczyć z drużyną z San Pablo.
W tym ich dorastaniu najważniejsze są przyjaźń i akceptacja grupy. Bez nich ani rusz, kiedy w zaciszu czterech ścian na własnej skórze odczuwa się „zalety” wieku dojrzewania.
Z jednej strony przyglądamy się, jak chłopcy funkcjonują wewnątrz grupy, z drugiej poznajemy ich indywidualną tożsamość. Każdego z nich inaczej reaguje na sytuację, w której się znalazł, każdy inaczej sobie z nią radzi. Miguel Angel, pod płaszczykiem niezależności i samowystarczalności usiłuje ukryć samotność, Jorge boi się diagnozy, którą postawi lekarz, Izana żyje wspomnieniami, a Dani swoją pierwszą, młodzieńczą miłością...